|
Subpersonen willen je beschermen
Ieder mens bestaat uit deelpersoonlijkheden, subpersonen genoemd. Deze subpersonen heb je sinds je jeugd. Ze zijn ontstaan in situaties die toen bedreigend voor je waren. Ze hebben je toen geholpen je te redden, door je aan te zetten tot schreeuwen bijvoorbeeld. Dankzij die subpersoon heb je toen eten, drinken, aandacht of zorg van je ouders of andere opvoeders gekregen toen dat leek uit te blijven. Die subpersoon wil je als volwassene nog steeds beschermen. Zit je in een situatie die lijkt op een situatie uit je jeugd die toen gevaarlijk voor je was, dan kan die subpersoon weer gealarmeerd worden. |
Je hebt deze bescherming niet meer nodig
Je subpersoon roept je op dwingende wijze een overtuiging toe. 'Kijk uit, het is gevaarlijk!'. Waarna je gaat blokkeren, schreeuwen, of ander gedrag vertoont dat eigenlijk nu niet meer in verhouding staat tot de situatie. Want die is nu niet meer zo gevaarlijk, je kunt je nu prima zelf redden en je kunt zo veel wel dat je toen niet kon. Je kunt zelf nadenken en handelen, je bent niet meer afhankelijk van je verzorgers. Maar die subpersoon roept je op zo'n dwingende wijze toe dat gedrag te vertonen, dat je er niet omheen kunt, je hebt ernaar te luisteren en handelen. Dit maakt dat je last kunt ervaren van de overtuigingen die je subpersonen je dwingend opleggen. |
